Είναι δικαιολογημένος ο θυμός, όταν βλέπουμε δεκάδες χωριά και οικισμούς να εκκενώνονται άρον-άρον για να διαφύγουν συμπολίτες μας από τον άμεσο κίνδυνο. Είναι δικαιολογημένη η οργή όσων έχασαν περιουσίες και σπίτια μέσα στις φλόγες, με το παράπονο ότι ίσως είχαν σωθεί τα πάντα, εάν υπήρχαν περισσότερα διαθέσιμα εναέρια μέσα και πυροσβέστες. Είναι απόλυτα θεμιτό να ασκείται κριτική σε σχέση με τον συντονισμό των επιχειρήσεων, ή για λάθη στην προτεραιοποίηση από την κυβέρνηση, που αγόρασε περισσότερα μαχητικά αεροσκάφη ραφάλ και λιγότερα πυροσβεστικά αεροπλάνα – προσέλαβε περισσότερους αστυνομικούς και λιγότερους πυροσβέστες.
Είναι δικαιολογημένα τα πάντα – και η πιο ακραία αντίδραση – από όσους έζησαν τον όλεθρο και γλίτωσαν τρομαγμένοι.
Υπάρχουμε και όλοι εμείς που παρακολουθούμε το έργο από μεγαλύτερη απόσταση. Φοβάμαι ότι αυτό που συμβαίνει τα τελευταία 24ωρα στο Facebook και στο Twitter, είναι το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει εδώ και δέκα χρόνια.
Σε άλλες εποχές, θα το λέγαμε απλώς ”λαϊκό δικαστήριο”. Πριν ακόμα σβήσουν οι φλόγες, έχουν σχηματιστεί τα (γνωστά) στρατόπεδα, έχουν βγει συμπεράσματα και κατονομάζονται οι ένοχοι.
GIORGOS MOUTAFIS VIA REUTERSΑγωνιώδης προσπάθεια εκκένωσης και για τα ζώα την ώρα που οι φλόγες τυλίγουν τους Θρακομακεδόνες, στις 7 Αυγούστου 2021. REUTERS/Giorgos Moutafis TPX IMAGES OF THE DAY
Η κοινή λογική λέει ότι θα έπρεπε να περιμένουμε λίγο περισσότερο. Μοιράζομαι μόνο τρεις απλές σκέψεις εδώ.
Ναι, έχουμε ξαναζήσει πολλές φορές το ίδιο έργο.
Όχι, δεν μου αρκεί προσωπικά η πρωθυπουργική διαβεβαίωση ότι «θα αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο δρομολογούμε τα έργα προστασίας». Είναι πολύ γενική και περιμένω κάτι πολύ γενναίο και ανατρεπτικό, ώστε να πεισθώ ότι κάτι πραγματικά θα αλλάξει σύντομα.
Όχι, δεν μου φαίνεται απλό να προκύπτουν τόσο πολλά μέτωπα ταυτόχρονα, σε διαφορετικά μήκη και πλάτη της ελληνικής επικράτειας. Δεν μου φαίνεται για απλή σύμπτωση.
Ναι, είναι θετικό ότι πιάστηκαν (επ′ αυτοφώρω, όπως φαίνεται) τρεις τουλάχιστον εμπρηστές με μπιτόνια βενζίνης στα χέρια και λοιπό εξοπλισμό.
Ναι, η κλιματική αλλαγή είναι τεράστιο – τεράστιο, το ξαναγράφω – ζήτημα και δεν είναι καθόλου θεωρητικό. Ετοιμαστείτε να ζήσουμε δύσκολα καλοκαίρια και χειμώνες. Αργήσαμε. Όχι μόνο οι κυβερνήσεις. Και εμείς οι δημοσιογράφοι, που έπρεπε νωρίτερα και πιο δυνατά να φωνάξουμε. Και ως κοινωνία, ακόμα παρακολουθούμε αποχαυνωμένοι. Από την δασοπροστασία μέχρι τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και από τις κακές καθημερινές μας συνήθειες μέχρι την ανοχή που δείχνουμε στην απραξία όλων – το ξαναγράφω, όλων – των πολιτικών δυνάμεων σε αυτό το πεδίο.
Ναι, οι εμπρηστές πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Αλλά και ναι, δυστυχώς, θα είμαστε κατά ένα τρόπο όλοι μας οι αυριανοί «εμπρηστές» αν αρκεστούμε σήμερα σε μία φτηνή, ανούσια πολιτικολογία στο Facebook και στο Twitter, αντί να πράξουμε αυτό που μας αναλογεί.
Ναι, η κλιματική αλλαγή δεν συγχωρεί και δεν θα σωθούμε, ούτε με πολιτικές παρόλες ή τσακωμούς, ούτε με ηρωικές εθελοντικές προσπάθειες. Δεν φτάνουν. Μόνο με σχεδιασμό, αποφασιστικότητα και σπάζοντας αυγά θα σωθούμε.
Όχι, δεν υπάρχει άλλος χρόνος.