Μια ιδιαίτερα φιλόδοξη πρόταση ως προς τα μελλοντικά βήματα της Κίνας στο Διάστημα.
Η Κίνα, ως γνωστόν, έχει εξελιχθεί σε ιδιαίτερα σημαντικό «παίκτη» στο Διάστημα: Μέσα στα τελευταία 20 χρόνια ειδικότερα, έχει πραγματοποιήσει πολύ σημαντικά βήματα, μεταξύ των οποίων επανδρωμένες αποστολές, εκτόξευση τριών διαστημικών σταθμών (στο πλαίσιο του προγράμματος Tiangong) και αποστολές εξερευνητικών ρομπότ στην αθέατη πλευρά της Σελήνης και στον Άρη.
Ως προς την επερχόμενη δεκαετία και πέρα από αυτήν, η Κίνα σχεδιάζει ακόμα πιο φιλόδοξα βήματα στο διαστημικό της πρόγραμμα, και, μεταξύ των πολλών προτάσεων που λαμβάνονται υπόψιν, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ειδικού Τύπου, είναι και αυτή της κατασκευής ενός «υπερμεγέθους διαστημοπλοίου μήκους χιλιομέτρων». Εάν η Κίνα είχε ένα τέτοιο σκάφος σε χαμηλή τροχιά (LEO- low earth orbit) θα αποκτούσε ένα τεράστιο πλεονέκτημα, καθώς θα είχε δυνατότητα για αποστολές πολύ μακράς διάρκειας και χρήση πόρων που βρίσκονται ήδη στο Διάστημα.
Η πρόταση αυτή λαμβάνει χώρα εν μέσω μιας περιόδου κατά την οποία η Κίνα σημειώνει σημαντικά επιτεύγματα στο Διάστημα: Νωρίτερα μέσα στο έτος η Κίνα έγινε η δεύτερη χώρα στον κόσμο που κατάφερε να προσεδαφίσει με επιτυχία ένα όχημα (ρόβερ) στην επιφάνεια του Άρη. Επίσης, δύο χρόνια πριν έγινε η πρώτη χώρα που προσεληνώνει με επιτυχία ρομποτική αποστολή στην αθέατη πλευρά της Σελήνης.
Η φιλόδοξη πρόταση για το γιγαντιαίο διαστημόπλοιο ήταν μία από 10 που υποβλήθηκαν από το Εθνικό Ίδρυμα Φυσικών Επιστημών της Κίνας σε συνάντηση στο Πεκίνο νωρίτερα μέσα στον μήνα. Το καθένα από αυτά τα προγράμματα έλαβε χρηματοδότηση ύψους 2,3 εκατ. δολαρίων για περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη. Ένας από τους κύριους στόχους του προγράμματος αυτού είναι να διατηρηθεί σε χαμηλά επίπεδα η μάζα του σκάφους, και να διασφαλίζεται πως η δομή του θα είναι αρκετά ανθεκτική για να μπορούν να γίνουν εκτοξεύσεις σε τροχιά. Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να διευκρινιστεί πως ένα τέτοιο κολοσσιαίο σκάφος δεν θα μπορούσε να κατασκευαστεί/ συναρμολογηθεί στη Γη και να εκτοξευθεί ολόκληρο σε τροχιά: Σύμφωνα με τα σχέδια του προγράμματος, τα οποία επικαλείται η South China Daily Mail (SCDM), τα στοιχεία/ κομμάτια του θα κατασκευάζονταν στη Γη και μετά θα εκτοξεύονταν σε τροχιά για να συνδεθούν/ συναρμολογηθούν εκεί (στο Διάστημα).
Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεδομένων όσων παρατίθενται στο έγγραφο, υπάρχει πολύς σκεπτικισμός σχετικά με την εν λόγω πρόταση: Σε πρώτη φάση, θα χρειάζονταν πάρα πολλές εκτοξεύσεις για να μεταφερθούν όλα τα απαραίτητα τμήματα στο Διάστημα: Συγκριτικά, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο που έχει συναρμολογηθεί ποτέ σε τροχιά, ωστόσο χρειάστηκαν δεκάδες εκτοξεύσεις και πολλά χρόνια για να συναρμολογηθεί, και με σημαντικό κόστος για όλους τους συμμετέχοντες. Συνολικά, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του UniverseToday, ο ISS έχει κοστίσει 150 δισ. δολάρια για να αναπτυχθεί και κατασκευαστεί, με τη NASA και τη ρωσική Roscosmos να σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος αυτών των εξόδων. Επίσης, χρειάζονται περίπου 4 δισ. δολάρια τον χρόνο για τη λειτουργία και τη γενική συντήρησή του, ένα βάρος το οποίο μοιράζονται σήμερα 15 χώρες – μέλη και τα διαστημικά τους προγράμματα. Και αυτά είναι τα δεδομένα για έναν σταθμό 109 μέτρων, τη στιγμή που η κινεζική πρόταση έχει να κάνει με ένα σκάφος πολύ μεγαλύτερο: Με βάση πολύ χονδρικές εκτιμήσεις, ένα σκάφος «χιλιομέτρων» θα κόστιζε πάνω από τρία τρισ. δολάρια.
Σε κάθε περίπτωση, ανεξαρτήτως του αν κάτι τέτοιο θα υλοποιηθεί ή αν πρόκειται απλά για κάτι που είναι αποκλειστικά σε θεωρητικό επίπεδο, πρόκειται για μία κίνηση η οποία επιδεικνύει την έκταση των φιλοδοξιών της Κίνας στο Διάστημα, οι οποίες περιλαμβάνουν και άλλους, πιο ρεαλιστικούς στόχους, όπως η κατασκευή βάσης στον Άρη κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη δεκαετία.