Σήμερα η Google τιμά μέσα από το doodle της την Claude Cahun. Ήταν μια φωτογράφος του σουρεαλισμού, της οποίας το έργο διερεύνησε την ταυτότητα φύλου και το υποσυνείδητο μυαλό. Η αυτοπροσωπογραφία της καλλιτέχνιδας από το 1928 αποτελεί την επιτομή της στάσης και του στυλ της. Πιο συγκεκριμένα, κοιτάζει προκλητικά την κάμερα με ένα ρούχο που δεν φαίνεται ούτε συμβατικά ανδρικό ούτε θηλυκό. «Κάτω από αυτή τη μάσκα, μια άλλη μάσκα», είπε η καλλιτέχνης. «Δεν θα τελειώσω ποτέ με την αφαίρεση όλων αυτών των προσώπων». Γεννημένη ως Lucy Schwob στη Νάντη της Γαλλίας στις 25 Οκτωβρίου 1894 σε εξέχουσα εβραϊκή οικογένεια, η ζωή της ήταν πλούσια σε εμπειρίες και βιώματα.
Google doodle: Ποια είναι η Claude Cahun
Έχουν περάσει 127 χρόνια από τότε που γεννήθηκε η Claude Cahun στη Νάντη. 25 Οκτωβρίου 1854. Αργότερα θα φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, στη Σορβόννη. Οι πρώτες καταγεγραμμένες αυτοπροσωπογραφίες της χρονολογούνται ήδη από το 1912, όταν η καλλιτέχνις ήταν περίπου 18 ετών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, άλλαξε το όνομά της σε ουδέτερο ως προς το φύλο. Γι’ αυτό και έγινε ευρέως γνωστή ως Claude Cahun. Μάλιστα αυτή θα ήταν η τρίτη και τελευταία φορά που η καλλιτέχνης άλλαζε το όνομά της . Μαζί με τη θετή αδερφή και εραστή της Marcel Moor, μετακόμισε στο Παρίσι και έπεσε στο περιβάλλον της σουρεαλιστικής καλλιτεχνικής σκηνής.
Η καλλιτέχνης συνέχισε τη συνεργασία της με τον Man Ray, καθώς και την ίδρυση της αριστερής ομάδας Contre Attaque μαζί με τους André Breton και Georges Bataille. Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, ο Moore και η Cahun μετακόμισαν στο Jersey, ένα νησί στα ανοιχτά της Νορμανδίας. Εκεί μεταμφιεσμένοι σε μη Εβραίους, παρήγαγαν και διένειμαν αντιναζιστική προπαγάνδα. Αφού πιάστηκαν, φυλακίστηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο, ξέφυγαν επιτυχώς από μια τέτοια μοίρα όταν το Τζέρσεϊ απελευθερώθηκε από τους συμμάχους το 1945.
Η κληρονομιά που αφήνει πίσω της η Claude Cahun
Η Cahun θεωρείται μια πρωτοποριακή καλλιτέχνης που ασπάστηκε πλήρως τη ρευστότητα του φύλου της πολύ πριν τεθεί σε χρήση ο όρος. Τραγικά, δεν ανάρρωσε ποτέ πλήρως από την κακομεταχείρισή της στη φυλακή και πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου 1954 στο Τζέρσεϊ του Ηνωμένου Βασιλείου. Η δουλειά της άφησε τεράστια εντύπωση στη φωτογραφία και επηρέασε άμεσα τους σύγχρονους φωτογράφους Cindy Sherman, Gillian Wearing και Nan Goldin. Σήμερα, τα έργα της φυλάσσονται μεταξύ άλλων στις συλλογές του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη, του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο και του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστώνης.