Νομίζεις ότι είναι πολλοί; Κάνεις λάθος.
Οι φίλοι που αποκτάμε στη ζωή μας δεν είναι τελικά πολλοί κι αυτό το λέει η ίδια η επιστήμη πλέον.
Ας είμαστε ειλικρινείς: δεν υπάρχει μεγαλύτερος μπελάς από το να πρέπει να απαντήσεις σε κάποια πρόσκληση στο Facebook προκειμένου να παραβρεθείς στο πάρτι γενεθλίων κάποιου «φίλου».
Από την άλλη οι πραγματικοί φίλοι είναι εκείνοι που μένουν στη ζωή σου. Είναι εκεί πάντα για να σε στηρίξουν στις δύσκολες στιγμές.
Ή, ακόμη χειρότερα, να πρέπει να μπεις στη διαδικασία να προσκαλέσεις κόσμο για τα δικά σου γενέθλια. Αυτό είναι ανυπόφορο. Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με την έλλειψη φίλων. Αυτό είναι το χειρότερο.
Γιατί, ΟΚ, ξέρεις καλά ότι οι «κολλητοί» σου θα έρθουν στο «event» -το ξέρουν και οι ίδιοι ότι θα έρθουν, ακόμη κι αν δεν τους στείλεις «φιρμάνι». Αν έχεις φίλους πάντα έτσι;
Ωστόσο, τι ισχύει για τους λιγότερο κοντινούς σου ανθρώπους, τους οποίους θα πρέπει ντε και καλά να προσκαλέσεις (όπως ακριβώς υποδεικνύουν οι καλοί τρόποι, δηλαδή) αλλά δεν είσαι σίγουρος αν θα δώσουν τελικά το παρών στη «μάζωξη»; Μήπως αυτοί είναι βάρος; Μήπως οι καλοί σου φίλοι τελικά είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού;
Βασικά, ποιος είναι ο «σωστός» αριθμός ανθρώπων που πρέπει να καλέσεις στο πάρτι σου; Το έχεις σκεφτεί ποτέ;
Και, κυρίως, πόσο νορμάλ είσαι εν τέλει αν δε θέλεις να γιορτάσεις παρέα με ορδές αγνώστων αλλά παρέα μόνο με αυτούς που κατέχουν μια πολύ ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου;
Τι λέει η επιστήμη για όλα αυτά:
Προκειμένου να δώσουν μια πειστική απάντηση σε όλα αυτά τα ενδιαφέροντα ερωτήματα, οι ερευνητές του πανεπιστημίου Chapman στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ πραγματοποίησαν μια μελέτη στην οποία συμμετείχαν 25.000 εθελοντές με σκοπό να διαπιστώσουν πώς η ηλικία, το φύλο και οι σεξουαλικές προτιμήσεις επηρεάζουν τον τρόπο που επιλέγουμε τους πολύ κοντινούς μας φίλους. Τους ανθρώπους αυτούς, δηλαδή, στους οποίους θα αναζητήσουμε συναισθηματική υποστήριξη στις πιο προσωπικές μας στιγμές.
Σύμφωνα λοιπόν με τα ευρήματα της έρευνας, όλοι ανεξαιρέτως οι συμμετέχοντες θεωρούσαν ότι οι καλοί φίλοι τους που θα έρχονταν στο πάρτι γενεθλίων τους κυμαινόταν ανάμεσα στους πέντε και στους δέκα, αν και ο αριθμός αυτός διαφοροποιείτο ανάλογα με την ηλικία του εκάστοτε ερωτώμενου.
Για παράδειγμα, για τους ανθρώπους που ήταν λίγο πάνω από τα είκοσι, ο αριθμός των προσκεκλημένων κυμαινόταν ανάμεσα στους οκτώ και τους δέκα, ενώ αντίστοιχα, για όσους είχαν πατήσει για τα καλά τα πρώτα -άντα, ο αριθμός αυτός κυμαινόταν ανάμεσα στους πέντε και τους επτά φίλους.
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι κάθε άνθρωπος δεν μπορεί παρά να έχει έναν συγκεκριμένο, πεπερασμένο αριθμό φίλων -τουλάχιστον σύμφωνα με τον εξελικτικό ανθρωπολόγο Robin Dunbar, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του ’80 διατύπωσε τη θεωρία ότι ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να διατηρήσει μια πιο ουσιαστική σχέση με παραπάνω από 150 ανθρώπους λόγω του τρόπου που λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος.